یورتان اولین بار در اوایل سالهای 1849 توسط Wurtz سنتز شد....
کار او توصیف کننده تهیه منوایزوسیاناتها و سپس تولید یورتانها و اتصالات اوره به ترتیب از واکنش گروه ایزوسیانات با الکل اولیه و آمین ثانویه است. پس از آن، در سال 1937، دکتر اتو بایر در آلمان در تلاش برای سنتز الیافهای پلیمری بود که با نایلون بتوانند رقابت کنند که موفق شد برای اولین بار پلی یورتان را با واکنش دادن دی ایزوسیانات با پلی استری دارای دو گروه هیدروکسیل در انتهای زنجیر آن (دی ال پلی استری)، سنتز کند. با وجود اینکه کار او در زمان خودش یک پیشرفت عظیم غیرمنتظره بود اما، در ابتدا این پلیمر بی مصرف بود. در حقیقت بایر، روشی نوین را برای سنتز آمیزه ای درشت مولکولی ابداع کرد؛ به این روش پلیمریزاسیون، واکنش افزایشی میگویند (دسته ای خاص از واکنش تراکمی) که با عنوان پلیمریزاسیون مرحله ای نیز شناخته شده است. واکنش دی ایزوسیانات با دی ال در زیر نمایش داده شده است:
در سال 1940، اولین الاستومرهای پلی یورتانی با موفقیت گسترش یافتند. این الاستومرها دسته ای از مواد پلی یورتانی هستند که مشخصههای فیزیکی مشابه با لاستیک داشتند. در طی جنگ جهانی دوم، این مواد جدید به جایگزین ارزان تری بجای لاستیک تبدیل شدند که در آن سالها کمیاب و گران قیمت بود و همچنین، به عنوان پوششی برای محافظت دیگر مواد متداول مانند فلزات و چوب استفاده شد.
سال 1953، اولین فوم پلی یورتانی صنعتی در آمریکا تولید شد که فومی سخت بود و در عایق سازی بکار میرفت و سه سال بعد تر، فومهای منعطف تر و ارزان تری در آن جا مرسوم شد. این فومهای منعطف در یک فرآیند دو مرحلهای تولید میشدند که در مرحله اول پلی الهای پلی اتری از طریق واکنش با دی ایزوسیانات اضافی درگیر میشدند و سپس در مرحله دوم با آب و دی ایزوسیانات واکنش میدادند. در 1958 و 1959 عوامل فعال سطحی سیلیکونی و کاتالیستهای قلع توسعه یافتند که باعث تک مرحله ای شدن فرآیند تولید فوم پلی یورتان و کاهش هزینه نهایی فوم شد. در سالهای 1960، فومهای نیمه سخت پلی یورتانی در قطعات داخلی خودرو برای ایمنی کاربرد پیدا کردند. در 1969، شرکت بایر از روش تزریق در قالب (RIM) برای ساخت تمام قطعات پلاستیکی خوردو استفاده کردند که در این روش، واکنش دهندهها با هم مخلوط و به درون قالب تزریق میشدند.
امروزه، پلی یورتانها یک سیر تکاملی را طی کرده اند و در بین پلیمرهای ویژه، از اهمیت بالایی برخوردارند. از آنها برای تولید پوششها، الیافها و ترموپلاستیکهای پلی یورتانی میتواند استفاده شود. دلیل گسترش محبوبیت پلی یورتانها، همه کاره بودن آن ها است به این معنی که مواد سازنده آن ها میتواند به گونه ای انتخاب شود که پلیمر حاصل به قدری نرم باشد که در مبلمان حس راحتی بیشتری را فراهم کند و به قدری پایدار باشد که در تایرها استفاده شود. به بیان دیگر، از آنجایی که پلی یورتانها میتوانند خواص بسیار متنوعی داشته باشد، از آنها در کاربردهای متنوعی استفاده میشود. علاوه بر آن، فومه ای پلی یورتانی دارای مزیت پخت محیطی هستند و تمام اجزای سازنده آنها در دمای محیط به صورت مایع است. از این رو، تحقیق، بهبود و توسعه مداوم مواد اولیه سازنده پلی یورتان ها و حتی بهینه سازی فرمولاسیون ها با توجه به نیاز مشتریان به عنوان یکی از اهداف اصلی شرکت ایمن پلیمر شیمی به طور جدی دنبال می شود.